Mijn leven is beïnvloed geweest door vele ingrijpende verlieservaringen. Sport en spel, dansen en zingen of kunstzinnige activiteiten hielpen mij om toch in contact te blijven met ‘leven’. Ik was een bezige bij,zoekend naar zingeving, diepgang en de essentie van (samen)leven. 

Vele diverse vormings- en creatieve cursussen hebben mij daarbij op weg gezet. Vooral in PRH (persoonlijkheidsvorming) vond ik een methode die op mijn lijf geschreven was: een zelf-ontdekkende zoektocht op basis van een duidelijke structuur. Uitermate boeiend! Ik miste er echter het fysieke luik.

Toen kwam in 1998 Eutonie op mijn pad. Het werd een even boeiende ontdekkingstocht maar dan op fysiek vlak. Ik besefte daar dat mijn lichaam voor mij een instrument was om veel te doen, maar dat ik er helemaal geen contact mee had. Integendeel, het was een vreemde i.p.v. een vriend. Ik ontdekte dat mijn actieve levensstijl zijn tol eiste: mijn lichaam was uitermate gespannen en deed eigenlijk overal pijn. Mijn wakkere geest vond zelden rust.

Eerst aarzelend dus, maar gaandeweg plukte ik dagelijks de vruchten van het eutonie-vormingswerk. Na de plotse dood van één van mijn zonen in 2002 wist ik: ‘Eutonie kan mijn redding en houvast worden’. 

In 2004 begon ik daarom aan de opleiding tot eutoniepedagoge en werd gediplomeerd in 2008. Aanvankelijk had ik niet de intentie om cursussen te gaan begeleiden. Gaandeweg groeide de goesting en de overtuiging: dit geschenk kan ik niet meer alleen voor mezelf houden’.  Een geschenk voor vele andere mensen met verlies-ervaringen, of andere verwerkingsprocessen. Mijn eindwerk met het thema: ‘Eutonie als handreiking bij verlies en rouw’, werd door de Vlaamse Eutonieschool gepubliceerd en te koop aangeboden. Later werd mijn eutonie-bijdrage opgenomen in het boek ‘Ruimte geven voor verlies in therapie’ (uitgeverij Acco). 

Vormingswerker zijn was voor mij een passie, vroeger in het jeugdbewegingsleven en later professioneel voor volwassenen. Zoekende mensen begeleiden naar meer empowerment, hen krachtig zien worden, autonomie en zelfredzaamheid voeden, daar werd ik steeds blij van! 

Eutoniecursussen begeleiden is voor mij een natuurlijke voortzetting van deze passie. De Eutonie-methodiek die gebaseerd is op het ‘zelf-ontdekkend’ leren, sluit perfect aan bij mijn overtuiging dat ervaringsgericht leren, duurzame veranderingsprocessen mogelijk maakt. 

Luisteren naar het lichaam, minder medische consumptie, je energie efficiënter gebruiken, meer grensbesef én verbinding (durven) aangaan, trouw blijven aan jezelf, verwonderd en veerkrachtig blijven, zijn o.a de effecten van dit eutoniewerk. Telkens opnieuw zie en ervaar ik bij cursusdeelnemers, in individuele begeleiding én aan mezelf dat Eutonie een weg kan zijn die helpt om (terug) te leren leven ‘met grond onder de voeten’, om (terug) levensvreugde en zin in het leven te (her)vinden. 

Na 15 jaar cursus geven ben ik steeds meer overtuigd: ‘Eutonie is onmisbaar in de gezondheidszorg, op fysisch én mentaal/psychisch vlak, zowel preventief als curatief. Eutonie is een waardevolle aanvulling bij andere therapieën en behandelmethoden. Eutonie is een natuurlijke, eenvoudige en prachtige manier om ‘positieve gezondheid’ te faciliteren. 

Dagelijks ben ik nog dankbaar dat ik dit werk mag doen. Mijn voorkeur gaat uit naar het begeleiden van (kleine) groepen. Occasioneel kan men ook terecht voor (korte) individuele begeleiding. Op aanvraag kan ik voor uw vereniging, organisatie of bedrijf een begeleiding op maat aanbieden.