Eutoniepedagogen

Ik ben ‘Lucas’
De oefeningen uit Eutonie hebben me geholpen mezelf te zijn. Ook zijn ze een verrijking bij mijn werk als kinesist.
En als landbouwer zorgen ze ervoor dat ik niet over mijn krachten ga en van het handwerk geniet. Om het eenvoudig te verklaren, vertel ik hoe het bij mij werkt.
De oefeningen van Eutonie brengen me meer in contact met mijn lichaam. Spanningen, hoge verwachtingen, moeilijke relaties, grote werkdruk, gemis aan liefde, waardering en respect…  uiten zich in mijn lichaam. Om ‘stand te houden’ spannen mijn spieren zich op. (Dit is hyper-tonus of over-spanning) Mijn adem houdt zich in en houdt de emoties tegen.  Ik verlies mijn spontaneïteit.
Als deze over-druk langer aanhoudt, worden mijn spieren oververmoeid. Ze kunnen de spanning niet langer vasthouden en verliezen hun kracht. (Dit is hypo-tonus of onder-spanning). Ik voel me minder goed  in mijn vel. Ik voel me futloos, leeg en zonder energie. Er ontstaan tekens van overmoeidheid, de-pressie (onder-drukking), hyper-ventilatie (te veel ademen)….

Hoe werken de oefeningen van Eu-tonie (goede spanning of spankracht) bij mezelf?
Wat doe ik om me terug beter ‘in mijn vel’ te voelen?  Eenvoudig door mijn huid terug te laten doen waarvoor zij dient. De huid dient om te voelen en dit ga ik terug oefenen. Tegelijkertijd is de bewustwording van mijn huid, als buitenste grens van mijn lichaam, een hulp om binnen mezelf te blijven…
Wat doe ik om terug ‘met mijn voeten op de grond te staan’? (en niet meegesleurd te worden door woelige gevoelens en piekerende gedachten). Terug de grond onder mijn voeten voelen bij elke stap die ik zet…
… en merkwaardig, na geduldig oefenen, merk ik dat de over- spanning afneemt en de onder-spanning zich herstelt.  Spieren herwinnen hun spankracht en Eu-tonie.
De aangeleerde oefeningen in het gewone leven integreren gaat niet altijd vanzelf. Soms brengt het me zichtbaar resultaat, soms herval ik in oude gewoonten, soms voel ik me slechter. Op dat moment kan een ervaren Eutonie-pedagoog of een vriend een eind weg meegaan. Het is een langzaam en geduldig proces waarbij ik regelmatig oefende onder groepsbegeleiding en ook onder persoonlijke begeleiding.
Ik heb een manier gevonden om steeds opnieuw bij mezelf ‘thuis te komen’.