Eutoniepedagogen

Jaren geleden had ik de kans om mij te verdiepen in oudheidkunde en sociale & culturele antropologie. Wat mij hier dreef was een nieuwsgierigheid naar het leven en de evolutie van de mens. Wie zijn onze verre voorouders, hoe leefden zij? Hoe organiseren zogenaamd primitieve gemeenschappen zich, en hoe zitten complexe samenlevingen in elkaar?

Mijn leven is een gestage zoektocht geweest naar antwoorden op de vraag: “Wie zijn wij en waar komen wij vandaan?” Maar ook: “Waar gaan wij naartoe en wat is mijn aandeel in deze queeste?” Na ontelbare omwegen van studie en onderzoek, reflectie en beleving, kwam ik toevallig terecht in een eutoniecursus. Ik voelde meteen hoe bijzonder dit was.

Via de eutonie werd ik opnieuw geboren en verbonden met mezelf. Eutonie bracht mij van mijn hoofd naar mijn voeten, van mijn denken naar mijn zijn. Met eutonie hervond ik een verloren basis, en plots leken alle puzzelstukjes op hun plaats te vallen, alsof het altijd zo was geweest.

Na negen jaar intensief met eutonie te zijn bezig geweest, ga ik verder op mijn ingeslagen weg. Maar intussen is eutonie een kernaspect van mijn leven geworden, danig geïntegreerd dat het voortaan ín mij zit, dat het geworden is als een evidentie, een manier van leven, dat ik het uitadem en ben.

Een dergelijke unieke ervaring kan je niet zomaar voor jezelf houden en zet aan om met zoveel mogelijk mensen te delen. En zo geef ik op geregelde basis eutoniesessies en help ik mensen doorheen moeilijke levensfasen met wat ik heb geleerd.

Ik werk vanuit mijn thuisbasis het Pajottenland, en ben altijd bereid om in te gaan op allerhande voorstellen.